Latest Posts by sonvapurdakacti - Page 7
kuantum sıçraması bize der ki, "yaşanması imkansız olan hiçbir şeyi dileyemezsiniz" isteklerimiz bize düşündüğümüzden daha yakındır.
Attığım mesajları ciddiye almadın di'mi?
Hayvan gibi içmişim yine tutamadım kendimi
Yoktu hiçbir beklentim, zaten olsaydı bile ne farkeder?
her gece yokluğunu unuttuktan sonra kafama birden dank edince onun artık olmadığını içimden defalarca kez kendime tekrarlıyorum
odanın ışığı açık, görebiliyorum ama sana seslenmek için bahanem yok.
sürekli uyumak istediğin ve yorgun olduğun, uyumadığın zamanlarda ise nedenini bile bilmeden ağladığın döneme geri dönmüşsündür ama odaklanmak zorundasındır.
üzgünüm ama bazılarımız anlaşılmamaya mahkûmuz. verdiğimiz değerin ancak yarısını almaya, fark edilmemeye, umursamadan kırılmaya, ilk seçenek olmamaya hatta sürekli seçenek olarak görülmeye...
"Ağlamak zorunda olduğunu hissediyorsun ama ağlayamıyorsun çünkü üzgün değilsin sadece hiçbir şey hissetmiyorsun."
Durmaksızın şimşekler çakıyor, köpekler havlıyor, elektrik gitti, saat de 4.17
...sesinde ne var biliyor musun/ ev dağınıklığı var/ iki de bir elini başına götürüp/ rüzgarda dağılan yalnızlığını düzeltiyorsun...
8.10 vapuru
Gök gürültülü sağanak yağmurun sesiyle uyanmayı özlemişim, çok güzel.
Yorgunum ben, gün içinde sürekli uyuyorum geceleri uyanığım kendimi yorgun hissedecek fiziksel hiçbir şey yapmıyorum ancak çok yorgunum. ben birileriyle konuşmak istemiyorum ama anlatmak istiyorum anlatmaya kalksam kendimi ifade edemeyeceğimi de biliyorum. başım ağrıyor istemsiz göz yaşlarım akıyor ama neden ağladığımı da bilmiyorum. odaklanamıyorum hiçbir şeye zaten sürekli bir şeyleri unuttuğum için zihnimde boşluklar hissediyorum. küçüklüğüme dair anılar hatırlıyorum anneme anlattığımda ise bunların yaşanmadığını söylüyor, psikolog kendi anılarını 3. kişi gözünden göremezsin diyor. düşününce haklı göremem ama o zaman o anılar neden sürekli zihnimde dönüp duruyor? kendimle konuşmalarım artıyor, düşüncelerim susmuyor engel olamıyorum, ders çalışamıyorum, düşüncelerim o kadar fazla ki gerçek hayattan soyutlanıyorum. hayallerde yaşıyorum, hissizleşiyorum, duygularını fazlaca yansıtan insanlara tahammül edemiyorum teselli vermeyi de bilmiyorum zaten ben.